W komentarzach pod ostatnim postem zaczęły pojawiać się pytania, czy to koniec bloga? W odpowiedzi na nie miałam napisać tego posta, z kategorycznym zaprzeczeniem – NIE, TO NIE KONIEC. Tylko dajcie mi chwilę... Ten post w “roboczych” wisiał ponad miesiąc. Nawet na jego dokończenie nie znalazłam czasu. Wierzcie w to bądź nie.

Ze smutkiem parę dni temu zaczęłam odnotowywać kolejne komentarze, coraz mniej przyjemne. Usłyszałam, że jestem mało profesjonalna, bo mogłam się chociaż pożegnać (dlaczego, skoro nie zamierzam odchodzić???). Jedna z przemiłych czytelniczek nazwała mnie małą dziewczynką, która gdy się znudzi zostawia piaskownicę i poleciła mi wzorować się na Pani Kasi Tusk. Zaczęłam się zastanawiać, czy mam w ogóle szanse być jak Kasia Tusk??? I wiecie co, myślę, że każdy, kto ma choć trochę zdrowego rozsądku odpowie, że nie. I nie wiem skąd Drogiej Magi takie porównanie przyszło do głowy???

Czy blogerkę, która żyje z blogowania, która niczym innym się nie zajmuje, która w ten sposób zarabia na życie, można porównać do tego co ja robię? Czy Pani Magi bloguje? Czy Pani Magi wie ile powstaje jeden post? Ile czasu trzeba na to poświęcić? Ile czasu zajmuje wyszukanie odpowiednich zdjęć do wybranego tematu? Ile czasu zajmuje obrobienie własnych zdjęć na bloga? Ile w końcu zajmuje samo napisanie treści do publikacji? (a jak wiecie, mi jej braku w postach zarzucić nie można ;)) Blogerki nie kłamią, gdy mówią, że blogowanie to jak pełen etat. Ja z chęcią zatem wyrabiałam swoje 2, blogując i prowadząc sklep na Kopernika. Niestety, otwierając sklep na Ursynowie, doszedł 3-ci. A jak wiemy, na 3 etaty i spanie doby nie starcza (o czasie na wychowywanie dziecka i pielęgnowanie małżeństwa nie wspomnę) – z czegoś chwilowo musiałam zrezygnować – naprawdę tak trudno to zrozumieć? Jestem ciekawa czym zajmuje się Pani Magi… Etatowa praca? 8 godzin i do domu? Niestety, mój dzień pracy trwa od 12 nawet do 18 godzin (a ostatnio trwał 21 godzin, od 9 rano do 6 rano dnia następnego, non stop na nogach, non stop w pracy).

I nie mówię tego wszystkiego by się żalić, by narzekać – bo nie mam powodów. Uwielbiam to co robię, to moja pasja i jestem gotowa dla niej poświęcić wiele. Blogowanie jest częścią tej pasji, chyba tą najprzyjemniejszą, ale wśród moich obowiązków jest wiele ważniejszych, takich, których zaniedbanie skutkowałoby końcem mojej przygody z Mint Grey, albo końcem małżeństwa np. ;). Szkoda, że niektórym to trudno zrozumieć. Szkoda, że zamiast pomyśleć, wolą od razu zaatakować i osądzić. I to ostro.

Dzięki takim osobom odeszłam z FM, dzięki takim osobom odechciewa mi się tu wracać. Tym bardziej, że zazwyczaj te najsurowsze sądy, tak chętnie wydają Ci, którym na co dzień skomentować posta, tak do życia potrzebnego (jak potem deklarują) im się nie chce.

Jeśli zbyt ostro, to przepraszam, ale ostatnio mam dość ludzi z roszczeniową postawą wobec świata. Wziąć nic nie dając w zamian i potem mieć jeszcze pretensje, że nie daje im się więcej i więcej. Za każdym razem mnie taka postawa zaskakuje, a ostatnimi czasy po prostu wkurza.

Dla wszystkich pozostałych, którzy zwyczajnie lubili tu zaglądać, którym zwyczajnie trochę brakuje moich postów, mam dobrą wiadomość – ja tu wrócę :) Tylko jeszcze nie wiem kiedy ;) Nawet nie macie pojęcia ile postów, zaczętych, rozgrzebanych, porzuconych z braku czasu mi się zdezaktualizowało. Nawet nie wiecie jak mi ich żal. Postanowiłam przestać prognozować, przestać obiecywać poprawę i regularne posty – bo skoro nie mogę dotrzymać tych obietnic, stają się próżne. Po prostu – jak tylko będę miała choć odrobinę wolnego czasu – wrócę z postem. Ot tak, jak gdyby nigdy nic. Z nadzieją, że będziecie tu jeszcze na mnie czekać <3

Tak to zaplanowałam… ale oczywiście z tłumu zdążyli wyrwać się “dotknięci” :/

Do usłyszenia (mam nadzieję szybciej niż później ;))

PS Zajrzałam na statystyki, pierwszy raz od dawien dawna – w ogóle Was nie ubyło, wręcz przeciwnie, jest Was tu coraz więcej :o Skąd? Jak? Więc jednak zaglądacie, czekacie <3 <3 <3 Wrócę, promise :*

Źródło zdjęcia: google.com